Ds. Jan Wouter Felix
Het was donderdag 13 januari 1848 een blijde dag voor de hervormde gemeente van Longerhouw en Schettens. Er zou een jonge kandidaat bevestigd worden in zijn eerste gemeente. Kort tevoren was hij gehuwd met mw. De Mare. Ds. JJ. Knap uit Heeg was zijn bevestiger. In de tweede dienst, waarin ook zijn geestelijke vriend I.C. de Vijver aanwezig was, deed ds. J.W. Felix intree. De kerk was overvol. En dat zou in de toekomst zo blijven. Al spoedig ging er een geweldige roep van de jonge dominee uit. Van heinde en ver kwamen hongerige zielen om voedsel. In hun eigen gemeenten kregen zij stenen voor brood. Elke zondag zag men boerenwagens naast de kerk, soms wel met 16 mensen er in. Later noemde Felix Longerhouw zijn tweede academie, omdat hij daar veel onderwijs kreeg van Gods volk. Zijn kracht lag in het prediken van het Evangelie van vrije genade. Zijn doel: ‘Predikant en gemeente dienen eenvoudig, arm en ootmoedig zich te plaatsen aan de voet van het kruis!’ Op een zijkant van een lijkbaar te Longerhouw stond deze tekst: ‘De dood is vreselijk voor het goddeloos gewemel / maar voor het vrome volk, een ingang in den Hemel’
Wie was deze getalenteerde predikant uit de kring van het Friese Reveil? Jan Wouter werd op zaterdag 24 januari 1824 geboren in Leiden, waar zijn godvrezende vader lakenfabrikant was. Moeder en kind werden bij de zware geboorte wonderlijk bewaard. De dichter Willem Bilderdijk was hun buurman, die ook op bezoek kwam. In zijn latere leven sprak Felix met achting over hem. Zijn schoolloopbaan verliep voorspoedig, zodat hij ten slotte kon worden toegelaten tot de theologische opleiding in zijn vaderstad.
Felix studeerde in een tijd dat de universiteiten openlijk hun afkeer lieten merken van de protestantse orthodoxie, ja, van het levende geloof in de Heere Jezus. Eén der professoren, van wie de student Felix onderricht kreeg, sprak: ‘Goddank, mijne heren, binnen 25 jaar is de laatste van die domme orthodoxen gestorven en zijn we ze allemaal kwijt.’ Hij zal niet gedacht hebben dat er onder zijn studenten één was, die van grote zegen is geweest voor de instandhouding van de kennis van de waarheid, die naar de godzaligheid is.
Tijdens zijn bediening kwam in een groot deel van Friesland nieuw, geestelijk leven. Op 23-jarige leeftijd deed hij intree. Hierna diende hij nog vijf gemeenten: Opheusden (1851), Heeg (1853). Hier was zijn intree tekst Joh.15:27a (getuigen) en de afscheid tekst Joh.16:18 (tijd), Nieuwe Tonge (1860). In deze plaats hield hij een jaar later zijn ‘kermispreek’ over 1 Kon. 18:21, Katwijk a/d Rijn (1862) en Utrecht (1864). Dit was zijn laatste gemeente. In deze plaats ging hij in 1893 met emeritaat. Andere gemeenten die hem beriepen, waren: Balk, Elburg, Katwijk aan Zee, Nijkerk, Veenendaal, Wijk bij Heusden en Rotterdam-Kralingen.
Zijn geestelijke vrienden waren: Augustinus, Ambrosus, Binning, Calvijn, Costerus, Van Haamstede, Floor, Owen, Philpot, Van de Velde en Witsius. In hun boeken schreef hij een voorwoord. Ook was Felix voorzitter van de Friese vereniging 'Vrienden der waarheid.’ Graag gaf hij zijn medewerking aan bidstonden voor Israël, waarbij soms meer dan 1000 mensen aanwezig waren. Capadose en Groen van Prinsterer behoorden tot zijn vriendenkring. Medewerking verleende dominee Felix aan verschillende prekenbundels, zoals ‘Maandelijkse leerredenen’.
In Utrecht ontsliep hij na een ziekbed van twee weken op maandag 29 februari 1904 en werd begraven op het kerkhof Soestbergen, waar zijn grafsteen nog te zien is.
