PSALM 108

Psalm 108

Vers 1
Mijn hart, o Hemelmajesteit,
Is tot Uw dienst en lof bereid.
'k Zal zingen voor den Opperheer;
'k Zal psalmen zingen tot Zijn eer.
Gij, zachte harp, gij schelle luit,
Waakt op; dat niets uw klanken stuit';
'k Zal in den dageraad ontwaken,
En met gezang mijn God genaken.

Vers 2
Ik zal, o HEER, Uw wonderdaân,
Uw roem den volken doen verstaan;
Want Uwe goedertierenheid
Is tot de heem'len uitgebreid;
Uw waarheid heeft noch paal noch perk,
Maar streeft tot aan het hoogste zwerk.
Verhef U boven 's hemels kringen,
En leer al d' aard' Uw grootheid zingen.

Vers 3
Zo word' Uw dierbaar volk in 't end,
Bevrijd van rampspoed en ellend';
O God, verlos ons door Uw hand,
Verhoor ons, zend ons onderstand.
Gij hebt tot onze vreugd voorspeld,
En in Uw heiligdom gemeld:
Dat Sichem mij zijn Vorst zou heten,
En ik het dal van Sukkoth meten.

Vers 4
Gans Gilead behoort aan mij;
'k Voer in Manasse heerschappij;
Ik zie hen knielen voor mijn kroon;
Daar 't moedig Efraïm mijn troon,
Door zijn geduchte macht versterkt;
En Juda's wijsheid medewerkt,
Om mijnen zetel vast te zetten,
Door welgeschikt' en schrand're wetten.

Vers 5
Gans Moab buigt zich dienstbaar neer,
Erkent mij voor zijn Opperheer,
Daar 't, van zijn hogen troon gestort,
Veracht'lijk mij ten waspot wordt.
Ik werp mijn schoen op Edoms grond,
Op Edom, 't welk mijn macht weerstond;
'k Juich over u, o Palestijne,
Als ik in zegepraal verschijne.

Vers 6
Wie heeft mij zoveel heils bereid?
Wie is 't, die mij in Edom leidt?
Wie voert mij in een vaste stad?
O God, die ons verstoten had;
Gij, die met onze legerschaar
Ten strijd niet uittoogt in 't gevaar;
O God, wiens gramschap ons deed vrezen,
Wiens gunst ons troost; zult Gij 't niet wezen?

Vers 7
O God, die 's lands benauwdheid ziet,
Red toch Uw volk uit zijn verdriet;
Want 's mensen heil is ijdelheid;
Maar als Gods almacht ons geleidt,
Dan doen w' in Hem de kloekste daân,
Zodat wij duizenden verslaan;
Want allen, die ons wederstreven,
Zal Hij vertreden en doen sneven.

Psalm 108

vers 1
Mijn hart is, o Heer, recht bereid,
Met ernst ende met vurigheid,
Om dichten, en U met gezang
Te loven met harpengeklang.
Gij, mijn psalter, ontwaket vrij,
En gij, mijn harpe, wil ook blij
God loven; want 's morgens bekwame
Wil ik vroeg prijzen Zijnen Name.

vers 2
Ik wil U danken, o mijn Heer!
Onder de volkeren gaar zeer;
Ik wil Uwen roem maken kond
Met psalmen, nu en t' aller stond.
Want Uwe genade zeer zoet
Gaat zo wijd als de hemel doet;
Uwe waarheid haar zo wijd rekket
Als de hemel in 't brede strekket.

vers 3
Verhef U zeer hoog, Heer, mitsdien
Laat Uw heerlijkheid alzins zien;
En opdat Uw volk verlost zij,
Help mij met Uw hand en hoor mij.
Maar God heeft verhoord 't gebed mijn
Van Zijnen berg, dies moet ik zijn
Verblijd; want Hij heeft mij gegeven
Sichem en 't dal Sukkoth daarneven.

vers 4
't Gehele land Gilead rein
Zal mij gegeven zijn allein;
Van Manasse 't gehele goed
Zal mijn wezen met overvloed.
In Efra‹m met zijn volk al
Mijn hoofd ik lieflijk rusten zal.
Juda zal ook zijn desgelijke
't Voornaamste van mijn koninkrijke.

vers 5
Maar Moab zal zijn met oneer,
Ik en achte 't gans'lijk niet meer.
Dan een wasvat, daarin dat mijn
Voeten zullen gewassen zijn.
Edom acht ik met zijn volk koen,
Niet beter dan mijn oude schoen,
Palestina zal met gezangen
En eerbiedinge mij ontvangen.

vers 6
Wie geleidt mij van dat volk mijn
In een stad, daar ik vrij zal zijn,
Die sterk is? Wie zal wederom
Mij brengen in dat land Edom?
Zult Gij dat niet doen, Heer, hiernaar,
Gij, Die ons verstrooit hier en daar?
Gij die met onzen leger koene
Niet gingt, alzo Gij pleegt te doene?

vers 7
Doe ons bijstand, Heer, in den nood,
Tegen den geweldigen groot;
Want mensenhulp, zo men nu ziet,
Is in den nood veel min dan niet.
Maar God zal ons maken zeer sterk 
Tegen onze haters in 't perk;
Hij zal vertreden onz' vijanden,
En hen t' zamen brengen te schanden.